Felsefe üzerine düşünceler

Bana öyle geliyor ki, felsefe denince insanın aklına anlaşılmayan kelimeler kullanan birileri geliyor. Böyle dönemler de vardı, ama bu dönemler "büyük resimler" üreten dönemlerdi. Onlar artık tarih oldu denilebilir, çünkü hayatın anlaşılmayacak kadar karmaşık olduğunu fark ettik. O büyük resimler belki de umuttan başka birşey değildi, veya o zamanlar hayat büyük resimler kaldıramayacak kadar karmaşık değildi.

Günler birbirini kovaladıkça bilginin de artması resimlerin toparlanamaz hale gelmesini sağladı. O resimlerin çok kaba taslaklar olduğu ortaya çıktı ve bireyin orada yer almadığı fark edildi. Bundan böyle bireyin de katkısının göz ardı edilemez olduğunu vurgulamak için büyük resimlerden vazgeçilmisi gerektiği anlaşıldı. Artık büyük resimler yerine karakteristik olgular incelenmeye başlandı, mesela "güven nedir?", "sorumluluk nedir?" gibi daha "küçük" olgular incelenmeye başlandı. Bu büyük resimlerin sonu olduğuna işaret edebilir.

Filozof anlaşılmayan, hayali dünya kuran kişi olma yerine tekrar ayakları yere basan, bireylerin meselesi ile uğraşan ve ona açıklama getiren biri olarak ortaya çıkmalıdır. Onun somut problemlerle uğraşan ve onların diğer olgularla bağını göstermeye çalışan biri olması gerekiyor. Ortaya attığı savın test edilebilir olması şartına da kendini alıştırması gerekiyor. Anlaşılmayan kelime kullanıp karşısındakini paralize etmenin hiç kimseye yararı yok.