Kahramanlar üzerine

Bakıyorum da Amerikan filmlerinde sürekli bir kahraman bulunur. Bunun nedenini hiç sorguladınız mı? Belki de Amerika'lılar kibirli olduğu için yapıyor diye söylenebilir. Herşeyi kendisi yarattığını zanneden havalı insan olduğu söylenebilir. Belli bir açıdan bu doğru olabilir de. Bu mesaj dışa karşı böyle yansıyabilir, yani yabancı ülkekilerin algısı bu olabilir. Yarattıkları süpermenler gibi davrandıkları söylenebilir. Dünyada ne olursa burnunu soktuğu, silah gücü ile her istediklerini elde ettikleri söylenebilir. Bu tutum filmler ile dışa verilmek istenilen bir mesaj olarak algılanabilir, diye de düşünmek mümkün.

Bir de içe karşı verilmesi gereken bir mesaj olmalıdır. Her caninin eninde sonunda adalete yakalanıp hesap vereceği sinyallerinin de verildiği bir hava yaratılmış olabilir. Tabii ki orada da olumsuz gelişen olaylar vardır, rüşvet alan görevliler vardır. Ama bunların karşısında onları suç üstü yakalayan, görevini ciddiye alan memurlar da var olduğunu göstermek dilimin görevidir. Genelde filmlerdeki kahramanlar da bu görevlilerden oluşur. Çoğu zaman her caninin yaptığı sürekli yanında kalmayan, bir kahramana yenik düşen filmler gösterilir. Burada verilen sinyal çok önemlidir: hak ve hukukun korunduğu güvencesi verilmesi. Yani adamlar vatandaşına güvenebileceği bir mevkinin olduğunu söylüyor.

İşte burada verilmek istenilen mesaj çok önemlidir. Türk filmlerinde böyle bir kahraman görmek imkansızdır. Normal hayatı yansıtacağız diye örnek teşkil edecek, rüşvetin ve dolandırıcılığın tavan yapmış filmler genelde gösterilir. Normal hayatı yansıtmakta birlikte bu tür filmler o tür hayatı teşvik de eder. O filmi izleyen çocuklar o tür filmleri örnek alacak, aynı "doğal" şeyleri yapacaklardır. Sonuçta vatandaşın güvenebileceği hiç mevkinin olmadığı ve dolayısı ile hic birşey değişmeyeceği izlenimi verir.

Çocuklara olabilecekleri ideal bir insan tipi de sunmak gerekir. Polis olmak isteyenin gerçek anlamda para kazanmak için değil de adaleti yerine getirmek istediği için polis olması gerektiğini örneklerle anlatan, kahramanı önplanda tutan filmler de gösterilmeli. Karmaşa bir hayatın daha da karmaşa olduğunu göstermek yerine nasıl düzene sokulacağı gösterilmeli ki örnek teşkil etsin. İnsanın ne olduğunu gösteren değil de, içindeki potansiyeli değerlendirdiği zaman ne olabileceğini gösteren filmler gösterilsin. Normal hayatta olduğu gibi şiddeti de normal hayatın parçası olarak göstermek, başka alternatifin olmadığının da üstünü çizer. Hiç parmakla göstermeden yanlışları değil, ne olunması gerektiğini göstermek ki erişilmesi gereken bir hedef olsun.