Düşünce, beyin ve hayat

Düşünce insan için çok gereksiz ve masraflı bir etkenlik, çünkü beyin vücut enerjisinin aşağı yukarı %20'ini  harcıyor. Bu denli masraflı bir etkinliği sürdürmekte insan neden bu kadar ısrarlı? Beynin bu denli pahalı bir aktiviteyi sürdürmesindeki gaye uzun yaşamak olabilir. Çünkü beyindeki nöronlar "use it or lose it" yasasına uyuyorlar, yani ya kullanacaksın, ya da öleceksin. Beyindeki nöronlar kullanıldığı sürece yaşamlarını sürdürebiliyorlar, kullanılmayanlar ise ölüyorlar. O halde şöyle bir tez ortaya aksak yanlış mi olur? Düşünce insan hayatını uzatmak için gelişti. Tabii ki bu tezi kanıtlamak oldukça zor olacak. Eski zamanlarda ortalama hayat bulunabilir. Düşünce dil ile yakından bağlantılı olduğu için dilin gelişmesi ile ortalama yaşam arasında bağ kurulabilir. Başka açıdan bakıldığında aynı dönemde normal insanın hayatı ile o zamanki düşünürlerin ortalama hayatı karşılaştırılabilir. Veya başka metodlar da denenebilir. O halde düşünce hayat uzatmak için sonradan edinilmiş lüks bir özelliktir. Bu tez kanıtlanır ve çürütülür ise beyin ile düşünce arasındaki ilişkiye ışık tutulmuş olunur.