İnsan kendini dünyanın merkezi ve düşündüğü şeyleri hak ettiğini zannederse, elde edemediği engellerin hepsini haksızlık olarak görecektir. Bu da onu haksızlığa karşı duruş sergilemeye yöneltecektir, gerekirse hakkını elde etmek için zorbalık kullanmaktan çekinmeyecektir. İşte bu nedenle şiddet aslında iyilik duygusundan kaynaklanır, insan iyilik yapmak istediği için şiddete başvurur.
Her iyiliğin altında şiddet saklıdır. Her kimse, bu iyiliği görmüyor ise, görmesini sağlamak için yardım edilir. Nasıl olur da, iyilik yapıldığını görmez? Şiddet, karşıdakinin iyiyi görmesini sağlamak için teşviktir. Şiddet, aynı zamanda görüş birliği sağlamanın başka yoludur. Birlik mutabakat ile değil, zorbalıkla elde edilmek istenir, çünkü tek doğru vardır, o da gösterilmek istenilen iyiliği keşfetmektir.
Şiddet, aslında ileriyi gören ile görmeyenlerin arasında doğan iletişim şeklidir. Görmeyi engelleyen perde zorla aşağı indirilmek istenir, çünkü başka türlü uzlaşma sağlanamayacağı korkusu vardır. Şiddet, görmeyenleri görür hale getirmek içindir, yani tanrısal bir tutumdan kaynaklanır.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen