Ölümsüzlük üzerine.

İnsanı ölümsüz yapan sürekli başkasıdır, denir. Yaşadığım sürece benim için pek de önemli değil, çünkü ben yaptığımdan haz aldıktan sonra başkasının bana değer verip vermediği önemli değil. Tabii ki başka birinin onaylaması insanın gururunu okşar, ama insan sadece gönlü okşansın diye birşey yaptığı zaten, beğenilmek veya mükafatlandırılmak için bişey yapacaktır. O halde kendi olamaz. Kendi olamadığı için de anda yaşayamaz. O yapılması gerekeni yapmaz, o kendinden bekleneni yapar. O halde aklı sürekli ya geçmiştedir, ya da gelecekte. O anı sürekli kaçıracaktır. Başkasını düşünmek ile belki de akıllarda ölümsüzlük kazanacaktır, ama o hayat kendi hayatı değildir. O ödünç aldığı hayatı yaşadığı için de hayatını sevmez. Ancak ve ancak kendi hayatını sevebilen anı unutarak anda yaşar. O zamanın nasıl geçtiğini anlamaz bile. O ölümsüz değildir ama sonsuzluğu tek bir ana sığdırır. Anın sonsuz olduğunu anda keşfetmiştir o.