Karl Popper insan öldürmek yerine fikirinizi öldürün, demişti. Hiç birşey, ama hiç birşey insan (veya herhangi bir canlı) hayatını sonuçlandırmak için bir gerekçe olamaz. Eğer söz konusu bir can ise, o fikir yanlıştır, onun peşinden gitmek yerine canı seçip fikri öldürmek en mantıklı olanıdır.
Fikir ölümü evrimsel bir olaydır, geride kalan fikir elendikten sonra elekten aşağı düşünidir. O da ebedi derecede elenmez, çünkü eleğin deliğini seçmek ile hangi teorinin eleneceğine karar vermiş olunur. Elenen fikirler doğru değildir, onlar sadece eleğin gözünden geçenlerdir. Delikler ne kadar sıkı dokunmuş ise elekten geçen fikirler de o kadar az olacaktır. Feleğin gözünün büyüklüğünü seçmekle neyin doğru, neyin yanlış olduğuna karar vermiş olunur. Belki de göz yapma tekniği şu anki yapılandan daha küçük delikler yapmayı elvermiyor, bu demek değil ki gelecek nesiller de daha küçük gözlü elekler yapamayacak. Bu nedenle her fikir çürütülmek için o ince işten anlayan bir ustanın gelmesini bekler. O gelinceye kadar o teori ile idare edilir, o teori doğruymuş gibi yapılır.
Bir teoriyi eleyebilmek için o teorinin elenebilir olması gerekir. Gerçekçi olmayan, test edilir olmayan bir teori çürütülür teori değildir, o aslında teori hiç değildir. Her söylenen şeyi doğru veya yanlış kılan bir teori totolojiden başka birşey değildir. O halde olsa da olur, olmasa da olur, bir teoridir o. Öyle bir teori öldürülemez, o nedenle de o teori uğruna insan öldürülür, sırf o teori ayakta dursun diye. Bir teorinin totolojik yapıya sahip olup olmadığını anlamak çoğu gereksiz tartışmaları önler.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen