Din dünyayi betimleyici bir imgedir. Kendi ürettigi resimler cercevesinde dis kaotik dünyanin anlasilmasini saglamakla kalmaz, o ayni zamanda kaosa sürüklenmemek icin tedbir almayi da unutmaz. O hem betimleyicidir, hem de koruyucu. O ayni inanca sahip kisilere güvence verir, olmayanlari ise bütünün korunmasi icin toplumdan men eder.
Bilim, din uyruklarindan kurtulmayi basaranlar tarafindan kurulmus alternatif bir imgedir. Dini yöntemlerin kaotik düzeni betimlemekteki zayif noktalari ve dolayisi ile kendi görüsünden baskasina tahammül etmemesi bazi insanlari yeni alternatif yollar arastirmaya itmistir. Bilimin yüksek hizla yükselisi onun öne sürdügü imgelerin de bazi kesimler tarafindan sarsilmaz oldugu kanisi dogurmustur. Dinin düstügü ayni kuyuya simdi bilimin de kesin hakikat yarattigini zannedenler düsmektedir.
Görülüyor ki birseyin ortaya cikis amaci unutuldugu zaman o sey en kisa zamanda ululastirilabiliyor. Koruma icgüdüsü ile tek bir düzen saglama amaci yaninda baska bir düzene tahammül edilmedigi zaman o düzen mekaniklesiyor.
Özüne bakilirsa din ve bilim dis kaosa hükmekmek icindir. Oysa ayni kaos insanin icdünyasinda da mevcuttur. Insanin umudu disa bakarak kendi ic kaosuna hakim olmakti. Ancak bu denli karmasik fikirler karsisinda o kendi ic kaosunu unutup sirf dis kaosla ilgilenmektedir. Bu durumda o ne kadar dis dünyasini düzeltmeye calissa da yine de kendi icinde bir bosluk hissedecektir. O bosluk asil amacin ne oldugunu kavrandigi zaman doldurulabilir.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen