Ibranicede Adem kelimesi insan anlamina geliyor. Tanri insani camurdan yarattiktan sonra icine can üfledi. Adem (insan) hayvanlara isim vermeye basladi ama esi yoktu. Bunun üzerine Tanri Adem'i uzun bir uykuya daldirdi ve kaburga kemiginden Havva'yi yaratti. Ilk hitapda ikisi cennette yasadilar. Bir süre sonra yilan Havva'yi elma yemeye ikna etti.
Bu yaratilis teorisinde iceren ilk baskaldirma diye de betimlenebilir. Elmayi yemeden önce ayrim yoktu ve dolayisi ile onu kavrayacak bilinc de yoktu, denilebilir. Bilinc ayrimcidir. Tanri yasasina karsi gelip elmayi yemekle bilinc ortaya cikmistir ve kendilerinin ciplak oldugunu fark eden Adem ve Havva cinsel organlarini incir yapragi ile ürtmüstür, deniliyor. Sonuc olarak cennetten düsmüslerdir.
Herseyin ayni oldugu yerde yasagin konmasi ilk ayrim olarak da görülebilir. Herhangi bir yasak konuldugunda o yasagin da cignenmesi zamana bagli kalacaktir. Yasak varsa onun cignenmesi de uzun sürmeyecektir. Yasagin konmasi ile iyi kötüden ayrilmis oldu. Bu ayrimi Havva'nin kulagina söylemesi icin yilanin (bazi düsünürler yilanin seytan oldugu yorumunu yapiyorlar) da Tanri emrini yerine getirdigi söylenebilir. O halde seytan kendinden bekleneni yapmis oldu.
Ilk ayrim ile blinclenme aynidir. Bilinc insana fark ettirir. Kendisinin ciplak oldugunu fark eden Adem ve Havva bilincsiz durumlarindaki masumiyeti kaybetmis olur ve cennetten düserler. Utanmak ve biryerlerini saklamak da bilincli olduklarindan kaynaklanir. Birseyin farkina varmakla insanin sucluluk dönemi baslamis olur.
Farkina varmakla güvence elden gidecektir. O artik secim yapmak ve iyiyi kötüden ayirmak zorundadir. Iyiyi ve kötüyü secme hakkinin kendinde olmasi onu özgür kilar. O artik yaptiklarindan sorumludur. Her yapilan ayrim sonucunda secim beraberinde gelir ve bu secimin sonucuna katlanmak zorundadir o. Hayati artik masumiyeti kaybetmistir ve onu sekillendirmek de kendi elindedir.
O hala icinde, özünde bütünlük hissini yitirmemistir. Onda ayrimi sonlandirmak ve tekrar masumiyetini kazanmak istegi sürekli vardir. Dogdugu andan itibaren annesinin güvenilir rahmini terk eden bebek büyük bir ayrim yasar. Bu ayrim büyüdükce dil ile zenginlesir. Ayrim ile Adem ve Havva'daki ayni cennetten düsüsü tekrar yasar o. Ayrim ona bilinci ve dolayisi ile bilgiyi getirmistir. Ayni zamanda o onu cevresinden kopmasini da saglamistir.
Tekrar bütünlesmek icin güvenilir "vantandan" ayrilmak gerekir. O yelkenlerini bilinmeyene acmasi gerekir. Ayrilmadan bütünlesmek olamaz. Ayrim ile dünyaya giren bilinc sonunda kendi kendini ayni bilincle yok edecektir, bütünlestigi zaman.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen